Ξανθόπουλος

Πασχάλης

“δεν είναι πολλά αυτά που χρειάζεται η ζωή μας
για ν’ είναι συναρπαστική.”

Πασχάλης Ξανθόπουλος

Ο Πασχάλης Ξανθόπουλος σπούδασε πληροφορική και κινηματογράφο.
Έχει δουλέψει στο Θέατρο, στον κινηματογράφο, στην φωτογραφία και στην τηλεόραση ενώ τα τελευταία χρόνια ζει στην Ξάνθη και ασχολείται με την οργάνωση παραγωγής και τη διαχείρισης πολιτιστικού αγαθού.

Σύντομο βιογραφικό

πολιτιστικό κοίτασμα
culture deposit

Κοίτασμα: συγκέντρωση ορυκτών στο φλοιό της γης
σε εκμεταλλεύσιμη ποσότητα .

   «ο ορισμός είναι ακριβής, γι αυτό η έκφραση
«πολιτιστικό κοίτασμα» αποτελεί μεταφορά,    
   στην οποία το επίθετο διορθώνει, διευρύνει
– σημασιολογικά – το ουσιαστικό» . U. Eco

Διαχείριση πολιτιστικών κοιτασμάτων

Η οικονομική εκμετάλλευση αυτού με τρόπους και μέσα
που δεν θίγουν τον άνθρωπο και το πολιτιστικό αγαθό.

Σωστή διαχείριση στη διάσωση και διάδοση του υπάρχοντος
πολιτιστικού αγαθού (ιστορία, παράδοση…), αλλά και κίνητρα
για τη νέα δημιουργία, δυνατότητες εκπαίδευσης, ψυχαγωγίας και
διαμόρφωσης ενός πλαισίου που βοηθά στο βιοτικό και πνευματικό επίπεδο.

Υπηρεσίες οργάνωσης & διαχείρισης πολιτιστικού αγαθού

Διαχείριση Πολιτιστικού Αγαθού

Οργάνωση Αρχείων – Συλλογών

Τουρισμός

Εκπαίδευση

productions

έργα – πολιτιστικές παραγωγές

Κινηματογράφος – Video

Θέατρο

Φωτογραφία

Κείμενα – Βιβλίο

“ …και  εμείς τα αντιλαμβανόμαστε
ως συναρπαστικά γεγονότα που μας επιφύλαξε
η ζωή σ’ αυτήν την μικρή επαρχιακή πόλη ”

Read More
M. PROUST | ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ

Σημειώσεις …. στο περιθώριο μιας μέρας.

Για χρόνια πλάγιαζα νωρίς. Μερικές φορές, μόλις έσβηνα το κερί,
τα μάτια μου έκλειναν τόσο γρήγορα, ώστε δεν πρόφταινα ν’ αναλογιστώ:
 “Με παίρνει ο ύπνος”.  
 
έξω απ’ τη μνήμη, δεν επιζούσε τίποτα, όλα είχαν διαλυθεί
 
Όλες αυτές οι αναμνήσεις, στοιβαγμένες η μία πάνω στην άλλη
 
ανάμεσα στις πιο παλιές και στις πιο πρόσφατες  τις γεννημένες από ένα άρωμα κι ακόμα αυτές που δεν ήταν παρά αναμνήσεις κάποιου άλλου απ’ τον οποίον τις είχα μάθει […]

Κι , ω αναμνήσεις …

που συγκρατείτε κάτι πιο πολύ απ’ αυτό που ζήσαμε …
(Τάσος Λειβαδίτης)