abstract
Έρημη και άδεια η θάλασσα
Έκλεισε το στόμα του
σφράγισε τα άδεια τους μάτια.
Στεκόταν μπρος τη θάλασσα
έρημη κι άδεια η θάλασσα
ούτε ένα ναυάγιο
ούτε μια σανίδα - για σωτηρία άλλοτε...
Από την τελευταία έκδοση ενός ημερολογίου
σιγοψιθύρισε το όνομά του
δεν τα΄ άκουσε κανείς.
Αντιμετώπιζε κάθε γεγονός με δυσκολία
πολιτικές πρέπει να ΄ναι όλες μας οι τοποθετήσεις
Φώναξε δυνατά
Κανείς δεν τον άκουσε
Σιώπησε για άλλη μια φορά
Κι ας ήταν σίγουρος
Κι αποκοιμήθηκε χαρούμενος
Στο νέο ημερολόγιο
Διαβάζω τη ζωή
Ερμηνεύω το θάνατο
σε μια χώρα που δεν αναγνωρίζω
Τρελός και πάλι ο Ιερώνυμος;
Ή μήπως
ερώτησα ξανά
Η θάλασσα σκέπασε τη γη
και τώρα πια μια νέα Ατλαντίδα αναζητώ σαν λύτρωση
όχι για τη ζωή
για μένα ίσως
μα πιότερο για σας που πρέπει πάλι μια νέα απάντηση να λάβετε.
Έπειτα η ζωή και ο θάνατος ξανάσμιξαν
όπως το φως με τη σιωπή
στ΄ ατέλειωτο
το πιο μακρύ
τ΄ ανθρώπου το ταξίδι
